بررسی کمی تعداد ماستوسیت‏های غده سمینال وزیکول موش صحرایی بالغ در دوره حاد پس ازقطع نخاع

چکیده مقدمه: این تحقیق به منظور بررسی تغییرات توزیع ماستوسیتهای غده سمینال وزیکول موش صحرایی در طی دوران حاد آسیب نخاعیSCI (spinal cord injury) صورت گرفت. مواد و روشها: این بررسی یک مطالعه RCT است که در آن 43 سر موش صحرائی نر از نژاد Sprague دو ماهه به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. نخاع موشهای صحرایی گروه آزمایش پس از بی‌‌حسی ولامینکتومی درناحیهT9، بطور عرضی قطع شد. در گروه کنترل تنها عمل لامینکتومی در ناحیه T9صورت گرفت ولی نخاع سالم باقی ماند. در هفته اول و دوم و سوم پس از جراحی ، از غده سمینال وزیکول گروههای کنترل و آزمایش نمونه گیری به عمل آمد و از آنها برشهای سریال تهیه شد و پس از رنگ آمیزی تولوئیدین - بلو تعداد ماستوسیتهای همبندی و مخاطی گروه کنترل و آزمایش محاسبه و با استفاده از تست من ویتنی یو (Mann-Whitney U )معنی دار بودن اختلاف گروههای کنترل و آزمایش بررسی شد. نتایج: تعداد ماستوسیتهای غده سمینال وزیکول درگروههای آزمایش افزایش یافت. بطوریکه میانگین این تعداد در گروه کنترل 7 روزه 014/8 (22/0 ) و در گروه آزمایش 63/11 (59/0 )، همچنین در گروه کنترل 14 روزه 14/8 (85/0  ) و در گروه آزمایش 7/70 (84/7 ) بود که از نظر آماری نیز معنی دار است (001/0P< ). این افزایش در گروههای هفت روزه و چهارده روزه در مقایسه با گروه کنترل معنی دار بود. نتیجه گیری: افزایش ماستوسیتها، بویژه ماستوسیتهای مخاطی گروه آزمایش نشان دهنده آسیب اپی تلیومی در این دوران است و ممکن است یکی از دلایل افزایش تیتر آنتی بادی در مایع منی و کاهش کیفیت مایع منی و متعاقبا" ناباروری بیماران نخاعی باشد.